ມູນນິທິ Philanthropy & Charity

ເມື່ອຜູ້ ໜຶ່ງ ເລືອກທີ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນການກຸສົນ, ໜຶ່ງ ໃນບາດກ້າວທີ່ ຈຳ ເປັນ ທຳ ອິດແມ່ນການເລືອກຮູບແບບທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດ ໝາຍ. ກົດ ໝາຍ ຂອງປະເທດໂຮນລັງຮູ້ຈັກອົງການຕ່າງໆທີ່ສາມາດເຮັດເປັນຮູບແບບທາງກົດ ໝາຍ ສຳ ລັບການກຸສົນຄື: ພື້ນຖານຂອງໂຮນລັງແລະສະມາຄົມໂຮນລັງ.

ພື້ນຖານຂອງໂຮນລັງມັກຖືກເລືອກເປັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນການສ້າງຄວາມໃຈບຸນ. ຄຸນລັກສະນະ ໜຶ່ງ ຂອງພື້ນຖານຂອງໂຮນລັງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ມີສະມາຊິກ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ພື້ນຖານຂອງໂຮນລັງພຽງແຕ່ຕ້ອງມີອະໄວຍະວະດຽວ: ຄະນະ ກຳ ມະການ. ພື້ນຖານຂອງໂຮນລັງມີຈຸດປະສົງເພື່ອບັນລຸເປົ້າ ໝາຍ ສະເພາະທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ໃນບົດຂຽນຂອງການລວມຕົວ. ເປົ້າ ໝາຍ ນີ້ສາມາດບັນລຸໄດ້ໂດຍການໄດ້ຮັບການບໍລິຈາກ, ດຳ ເນີນທຸລະກິດຫຼືສະ ໝັກ ຂໍທຶນຊ່ວຍເຫຼືອລ້າ. ນອກຈາກນັ້ນ, ມັນຍັງຖືກຫ້າມ ສຳ ລັບພື້ນຖານໃນການແຈກຢາຍ ກຳ ໄລໃຫ້ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ, ບຸກຄົນທີ່ປະກອບເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງອະໄວຍະວະຂອງມັນແລະບຸກຄົນອື່ນໆ. ກຸ່ມຄົນສຸດທ້າຍ ('ຄົນອື່ນ'), ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອາດຈະໄດ້ຮັບການຈ່າຍເງິນຕາບໃດທີ່ການຈ່າຍເງິນເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນເພື່ອຈຸດປະສົງສັງຄົມທີ່ສູງກ່ວາ, ໝາຍ ຄວາມວ່າພື້ນຖານແມ່ນຮູບແບບທາງກົດ ໝາຍ ທີ່ ເໝາະ ສົມກັບການກຸສົນ. ພື້ນຖານມີຜູ້ບໍລິຈາກຫລືອາສາສະ ໝັກ. ຕາມຫລັກການແລ້ວ, ບຸກຄົນເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ມີສິດລົງຄະແນນສຽງໃດໆ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ພື້ນຖານ ໜຶ່ງ ອາດຈະເປັນເຈົ້າຂອງຊັບສິນທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ, ເຮັດ ໜີ້, ເຂົ້າໃນ ຄຳ ໝັ້ນ ສັນຍາແລະເປີດບັນຊີທະນາຄານ. ພື້ນຖານ ໜຶ່ງ ກໍ່ອາດຈະ ດຳ ເນີນກິດຈະ ກຳ ການຄ້າ.

ບໍ່ຄືກັບພື້ນຖານ, ສະມາຄົມມີສະມາຊິກ, ເຊິ່ງເປັນເອກະພາບໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສາມັນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງນີ້ມີ ອຳ ນາດຫຼາຍສົມຄວນ, ຍ້ອນວ່າມັນແມ່ນໃນບັນດາຜູ້ອື່ນໆທີ່ຮັບຜິດຊອບໃນການແຕ່ງຕັ້ງແລະປົດ ຕຳ ແໜ່ງ ຜູ້ ອຳ ນວຍການ. ນອກຈາກນັ້ນ, ບັນດາມາດຕາການປະສົມປະສານສາມາດໄດ້ຮັບການດັດແກ້ເທົ່ານັ້ນໂດຍກອງປະຊຸມໃຫຍ່. ສະມາຄົມອາດຈະບໍ່ແຈກຢາຍ ກຳ ໄລໃຫ້ແກ່ບັນດາສະມາຊິກ. ຄືກັນກັບພື້ນຖານ, ສະມາຄົມອາດຈະປະຕິບັດກົດ ໝາຍ ເຊັ່ນການຊື້ຊັບສິນ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ສຸດທ້າຍແມ່ນຖືກຫ້າມໃນກໍລະນີທີ່ສະມາຄົມສາມາດເຫັນວ່າເປັນສະມາຄົມທີ່ບໍ່ເປັນທາງການ.

ລະຫວ່າງພື້ນຖານແລະສະມາຄົມສາມາດມີຄວາມແຕກຕ່າງໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ ອຳ ນວຍການທີ່ມີທ່າແຮງ.