Summary
ການສອບສວນຂອງພະຍານເບື້ອງຕົ້ນ
ພາຍໃຕ້ກົດໝາຍຂອງໂຮນລັງ, ສານອາດຈະສັ່ງໃຫ້ມີການສອບສວນພະຍານເບື້ອງຕົ້ນຕາມຄຳຮ້ອງຂໍຂອງຝ່າຍໃດຝ່າຍໜຶ່ງ (ທີ່ສົນໃຈ). ໃນລະຫວ່າງການໄຕ່ສວນດັ່ງກ່າວ, ຄົນເຮົາຕ້ອງເວົ້າຄວາມຈິງ. ມັນບໍ່ແມ່ນເພື່ອບໍ່ມີຫຍັງທີ່ການລົງໂທດທາງກົດຫມາຍສໍາລັບການເວົ້າຕົວະແມ່ນຈໍາຄຸກຫົກປີ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນຈໍານວນຫນຶ່ງຕໍ່ກັບພັນທະທີ່ຈະເປັນພະຍານ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ກົດຫມາຍຮູ້ສິດທິພິເສດດ້ານວິຊາຊີບແລະຄອບຄົວ. ການຮ້ອງຂໍການສອບສວນພະຍານເບື້ອງຕົ້ນອາດຈະຖືກປະຕິເສດເມື່ອຄໍາຮ້ອງຂໍນີ້ມາພ້ອມກັບການຂາດຜົນປະໂຫຍດ, ເມື່ອມີການລະເມີດກົດຫມາຍ, ໃນກໍລະນີຂອງການຂັດແຍ້ງກັບຫຼັກການຂອງຂະບວນການອັນເນື່ອງມາຈາກຫຼືໃນເວລາທີ່ມີຜົນປະໂຫຍດອັນຫນັກຫນ່ວງອື່ນໆທີ່. ຢືນຢັນການປະຕິເສດ. ຕົວຢ່າງ, ການຮ້ອງຂໍການສອບສວນເບື້ອງຕົ້ນສາມາດຖືກປະຕິເສດເມື່ອຜູ້ຫນຶ່ງພະຍາຍາມຄົ້ນພົບຄວາມລັບທາງການຄ້າຂອງຄູ່ແຂ່ງຫຼືເມື່ອຫນຶ່ງພະຍາຍາມເລີ່ມຕົ້ນອັນທີ່ເອີ້ນວ່າ. ການເດີນທາງການຫາປາ. ເຖິງວ່າຈະມີກົດລະບຽບເຫຼົ່ານີ້, ສະຖານະການທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈອາດຈະເກີດຂື້ນ; ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ໃນຂະແຫນງຄວາມໄວ້ວາງໃຈ.
ຂະແໜງຄວາມໄວ້ວາງໃຈ
ໃນຂະແຫນງຄວາມໄວ້ວາງໃຈ, ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຂໍ້ມູນການແຜ່ກະຈາຍມັກຈະເປັນຄວາມລັບ; ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໃນຂໍ້ມູນຫນ້ອຍທີ່ສຸດຂອງລູກຄ້າຂອງຫ້ອງການທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້. ນອກຈາກນັ້ນ, ຫ້ອງການທີ່ເຊື່ອຖືໄດ້ມັກຈະໄດ້ຮັບການເຂົ້າເຖິງບັນຊີທະນາຄານ, ເຊິ່ງແນ່ນອນວ່າຕ້ອງການຄວາມລັບໃນລະດັບສູງ. ໃນການຕັດສິນທີ່ສໍາຄັນ, ສານໄດ້ຕັດສິນວ່າຫ້ອງການຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງມັນເອງບໍ່ແມ່ນຂຶ້ນກັບສິດທິທາງກົດຫມາຍ (derivative). ຜົນສະທ້ອນຂອງເລື່ອງນີ້ແມ່ນວ່າ "ຄວາມລັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈ" ສາມາດຫລີກລ້ຽງໄດ້ໂດຍການຮ້ອງຂໍການກວດກາພະຍານເບື້ອງຕົ້ນ. ເຫດຜົນທີ່ວ່າສານບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະໃຫ້ຂະແຫນງຄວາມໄວ້ວາງໃຈແລະພະນັກງານຂອງຕົນໄດ້ຮັບສິດທິທາງກົດຫມາຍທີ່ເປັນອະນຸພັນແມ່ນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າຄວາມສໍາຄັນຂອງການຊອກຫາຄວາມຈິງແມ່ນສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນກໍລະນີດັ່ງກ່າວ, ເຊິ່ງສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າມີບັນຫາ. ດັ່ງນັ້ນ, ພາກສ່ວນເຊັ່ນ: ເຈົ້າຫນ້າທີ່ພາສີ, ໃນຂະນະທີ່ບໍ່ມີຫຼັກຖານພຽງພໍເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນຂັ້ນຕອນ, ສາມາດ, ໂດຍການຮ້ອງຂໍການສອບສວນເບື້ອງຕົ້ນ, ເກັບກໍາຂໍ້ມູນຈໍານວນຫລາຍ (ຈັດປະເພດ) ຈາກພະນັກງານຂອງຫ້ອງການໄວ້ວາງໃຈໃນ. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຂະບວນການເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຜູ້ເສຍພາສີເອງອາດຈະປະຕິເສດການເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂອງລາວຕາມທີ່ກ່າວເຖິງໃນມາດຕາ 47 AWR ບົນພື້ນຖານຄວາມລັບຂອງການຕິດຕໍ່ກັບບຸກຄົນທີ່ມີຫນ້າທີ່ທາງດ້ານກົດຫມາຍຂອງຄວາມລັບ (ທະນາຍຄວາມ, notary, ແລະອື່ນໆ) ທີ່ລາວໄດ້ເຂົ້າຫາ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຫ້ອງການຄວາມໄວ້ວາງໃຈສາມາດອ້າງເຖິງສິດທິການປະຕິເສດນີ້ຂອງຜູ້ເສຍພາສີ, ແຕ່ໃນກໍລະນີນັ້ນ, ຫ້ອງການຄວາມໄວ້ວາງໃຈຕ້ອງເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນຜູ້ທີ່ເສຍພາສີໃນຄໍາຖາມ. ຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂອງການຫລີກລ້ຽງ "ຄວາມລັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈ" ນີ້ມັກຈະຖືວ່າເປັນບັນຫາໃຫຍ່. ແລະໃນເວລານີ້, ມີພຽງແຕ່ຈໍານວນຈໍາກັດຂອງການແກ້ໄຂແລະຄວາມເປັນໄປໄດ້ສໍາລັບພະນັກງານຂອງຫ້ອງການຄວາມໄວ້ວາງໃຈທີ່ຈະປະຕິເສດການເປີດເຜີຍຂໍ້ມູນລັບໃນລະຫວ່າງການສອບສວນພະຍານເບື້ອງຕົ້ນ.
ວິທີແກ້ໄຂ
ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາແລ້ວ, ໃນບັນດາຄວາມເປັນໄປໄດ້ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຄູ່ສັນຍາກໍາລັງລິເລີ່ມ ການເດີນທາງການຫາປາ, ທີ່ຄູ່ສັນຍາກໍາລັງພະຍາຍາມຄົ້ນພົບຄວາມລັບຂອງບໍລິສັດຫຼືວ່າຄູ່ສັນຍາມີຄວາມສົນໃຈກໍລະນີທີ່ອ່ອນແອເກີນໄປ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ໃນບາງສະຖານະການໃດຫນຶ່ງບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເປັນພະຍານຕໍ່ຕົນ - ຫຼືຕົນເອງ. ເລື້ອຍໆ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ພື້ນຖານດັ່ງກ່າວຈະບໍ່ກ່ຽວຂ້ອງໃນກໍລະນີສະເພາະ. ໃນບົດລາຍງານຫນຶ່ງຂອງນາງໃນປີ 2008, ຄະນະກໍາມະການທີ່ປຶກສາຂອງກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍຂັ້ນຕອນການແພ່ງ ("Adviescommissie van het Burgerlijk Procesrecht") ສະເຫນີພື້ນຖານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ: ອັດຕາສ່ວນ. ອີງຕາມຄະນະກໍາມະການທີ່ປຶກສາ, ມັນຄວນຈະເປັນໄປໄດ້ທີ່ຈະປະຕິເສດຄໍາຮ້ອງຂໍການຮ່ວມມືໃນເວລາທີ່ຜົນໄດ້ຮັບຈະບໍ່ມີຄວາມສົມດຸນຢ່າງຊັດເຈນ. ນີ້ແມ່ນມາດຕະຖານທີ່ຍຸຕິທໍາ, ແຕ່ວ່າມັນຍັງຄົງເປັນຄໍາຖາມທີ່ວ່າມາດຕະຖານນີ້ຈະມີປະສິດທິຜົນໃນຂອບເຂດ. ແນວໃດກໍດີ, ຕາບໃດທີ່ສານບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕາມເສັ້ນທາງນີ້, ລະບອບກົດໝາຍທີ່ເຂັ້ມງວດ ແລະ ນິຕິກຳຍັງຄົງຢູ່. ຫນັກແຫນ້ນແຕ່ຍຸດຕິທໍາ? ນັ້ນແມ່ນຄໍາຖາມ.
ຕິດຕໍ່
ທ່ານຄວນຈະມີ ຄຳ ຖາມຫຼື ຄຳ ເຫັນຫຍັງອີກຫຼັງຈາກອ່ານບົດຄວາມນີ້, ຕິດຕໍ່ຫາທ່ານ. Maxim Hodak, ທະນາຍຄວາມຢູ່ທີ່ Law & More ຜ່ານ maxim.hodak@lawandmore.nl ຫຼື mr. Tom Meevis, ທະນາຍຄວາມຢູ່ທີ່ Law & More ຜ່ານ tom.meevis@lawandmore.nl ຫຼືໂທຫາພວກເຮົາທີ່ +31 (0) 40-3690680.
